Mark Geleyn betoogt dat draagmoederschap neerkomt op kinderhandel en indruist tegen de waardigheid van zowel de draagmoeder als het kind.

Er zijn mensen die zo arm zijn dat ze hun lichaam verhuren.

Er zijn mensen die zo rijk zijn dat ze zich kunnen permitteren kinderen van anderen te kopen.

En er zijn mensen die ons wijs maken dat dat vooruitgang is.

In verschillende landen lopen pogingen om het draagmoederschap wettelijk toe te laten.
Voornamelijk om aan de kinderwens van homo- en lesbische koppels tegemoet te komen, en om geen onderscheid meer te maken tussen traditionele familiestructuren en ‘nieuwe gezinsmodellen’.

Op het geboortecertificaat van kinderen van draagmoeders staat doorgaans de biologische moeder.
Maar wensouders die zo’n kind besteld hebben, willen dat niet. Niet de moeder, maar zijzelf willen als ouders erkend worden, ook al is er geen biologische band met het kind.

Draagmoederschap wordt in België gedoogd.
Wel hebben de contracten die wensouders en de draagmoeder afsluiten in België geen wettelijke waarde. Enkel via een adoptieprocedure kunnen wensouders de juridische ouders van een draagmoederkind worden. Dat is ook ongeveer de situatie in Denemarken, Finland en Nederland.

De aanbevelingen van het comité bio-ethiek.

Het voorstel is dat de wensouder vanaf de geboorte de ouderlijke rechten krijgt. Hierbij wordt het begrip afstamming anders ingevuld en uitgehold, namelijk het gaat hier niet meer over biologische afstamming zoals voorheen maar over een ‘keuze’ voor het ouderschap. De wensouder wordt dan de ouder en de term draagmoeder wordt vervangen door 'draagvrouwschap', want er kan maar één iemand moeder zijn. Zo claimen de regenboogparen het ouderschap in de voorgestelde nieuwe wetgeving, dit ten koste van de rechten van het kind om door eigen papa en mama opgevoed te worden.

Draagmoederschap is kinderhandel.
De vrouwen waarvan de buik gehuurd wordt, zijn vaak meisjes uit Indië, Oekraine of Zuid Amerika. De agentschappen met Rent A Womb als business model, schuimen dorpen af, recruteren arme vrouwen, leggen hen een contract voor en schakelen meestal de man in die in geldnood zit. De draagmoeder moet er zich toe verbinden na de geboorte alle rechten af te staan en geen band met het kind aan te gaan. Haar moedermelk wordt wel nog een tijd afgepompt. Als het kind gehandicapt is, volgt gewoonlijk abortus, of het kind blijft dan bij de draagmoeder.
Dat is het verkopen van kinderen voor geld. Het degradeert de waardigheid van de moeder en het degradeert de waardigheid van het kind. Het is een nieuwe vorm van slavernij, gedreven door zakenbelangen, aangemoedigd door alternatieve levensstijlen, ondersteund door biologische hightech en getolereerd door juridisch libertarisme.

Mensen hebben geen recht op kinderen.
Mensen die moeilijk of geen kind kunnen krijgen, hebben recht op medische en psychologische steun. Maar niet alles mag, wat kan. Ja, het komt voor dat je geen kind kunt krijgen.

Draagmoederschap is ethisch niet te verantwoorden, is moreel niet legitiem.
Wat zo’n moeder doormaakt die 9 maanden een kind draagt en het dan moet afstaan, daarover staat niets in het contract. Wat het kind later doormaakt, als zijn vragen onbeantwoord blijven, daarover staat ook niets in het contract. Wat als het kind niet gezond is of de draagmoeder het niet wil afstaan? Maar zeker is dat draagmoederschap ongelooflijk veel leed aan moeders en kinderen berokkent, allemaal om de wensen van weinigen te bevredigen.

In vele Europese landen is draagmoederschap verboden.
In Frankrijk is het draagmoederschap verboden. Draagmoedercontracten worden daar als nietig beschouwd en wensouders die een draagmoeder ertoe aanzetten om afstand te doen van het kind, riskeren een gevangenisstraf. Ook Spanje, Italië, Portugal, Noorwegen, Zweden, Zwitserland, Duitsland en Oostenrijk verbieden draagmoederschap en voorzien strafrechtelijke sancties voor tussenpersonen en artsen. De wetgeving in sommige landen is sinds 2019 mogelijk geëvolueerd, dat blijft een dynamisch debat.

De liberale voorstellen van onze regering zijn een voorbeeld van salamitactiek.
Zij stellen voor enkel een contract toe te laten wanneer draagmoederschap gratis is en enkel bij familie of vrienden. Daar zal het niet bij blijven…

Kinderen hebben recht op een papa en een mama.
Het is tijd om te stoppen de problematiek rond draagmoederschap vooral vanuit het psychologisch perspectief van volwassenen te blijven bekijken, maar te vertrekken vanuit de waardigheid van de draagmoeder en vanuit de behoefte van de kinderen. Kinderen hebben een papa en een mama nodig. Wij hebben niet het recht hen dat te ontzeggen.

Brontekst: “Buiken te huur, kinderen te koop. Draagmoederschap is kinderhandel” 24/9/2019   
https://doorbraak.be/draagmoederschap-kinderen-te-koop

(Noot: Het lespakket ‘Tussen de lakens’ voor het secundair behandelt draagmoederschap.
p 38 : Wat zegt de wet? Voor elke manier om kinderen te krijgen (adoptie, draagmoederschap, inseminatie) zijn er speciale regels.
p 22 : Vertel over alternatieve manieren zoals adoptie, vruchtbaarheidsbehandelingen, draagmoederschap.)